“Opa, kom je zaterdag kijken?” ‘Kai hoeft het niet te vragen. Opa komt liefst elke week. Hij kijkt naar de wedstrijd en leeft mee. Hij kan zijn benen niet bedwingen, die schoppen mee, als het spannend wordt. Net als vroeger. Als zijn kleinzoon een mooie solo maakt, denkt hij aan het pingelen van toen. Bij een doelpunt, juicht hij hard en denkt aan goals van weleer. Veel aan voetbal veranderde. Meisjes in het veld in plaats van langs de lijn. Kunstgras in plaats van zandvlaktes. Nylon sponsortricots in plaats van shirts van vaal katoen. Opa’s voetbalschoenen heetten kicksen en waren bruin. Tegenwoordig zijn ze fluorescerend geel of groen. Nu leren kinderen om niet te punteren, vroeger kon dat lekker, met die grote ronde neuzen. En toch is voetbal niks veranderd, de vreugde na een doelpunt blijft! En opa beleeft het opnieuw.
